Schermerhorn,
1 maart 1974
De
schietsportvereeniging 't
Schermer Eyland is opgericht in Schermerhorn, op 1 maart 1974 door M. Heineman, W.
Wedekind en R. van Onselen. Uit liefde voor de schietsport, uit onvrede over den
schietvereeniging waar ze toen lid van waren en uit den behoefte om dichter bij huis te
kunnen schieten. De naam is afgeleid van het gebied ten zuidwesten van Schermerhorn, ook
bekend als zijnde het ouden land. Toen Schermer en Beemster nog onder water stonden, was
het ouden land nog een eyland in den Schermer. Tegenwoordig is dit gebied op den kaart
terug te vinden als de 'Eilandspolder'. Hoewel de Beemster staat vermeld op de lijst van
Werelderfgoed, is de Schermer nog
steeds één van den mooist bewaard gebleven drooghmaakerijen in Nederland.
't Schermer Eyland is dan ook terecht ene
naam om trotsch op te zijn.
 Ons
vereenigingswapen laat ook een mol op een eyland zien. De mol stond in het
oorspronckelijke wapen van Schermerhorn, dat helaas na den gemeentelijken herindeling in
onbruick is geraakt. De Schermerhorners werden om historischen reedenen mollen genoemd.
Geschoten werd er op woensdagavond in den zaal achter het café "De Napoleon
Bar" van uitbater Willem Prins. Daarvoor heette dit etablischement nog "De Rode
Leeuw" en werd het uitgebaat door Hannes Stam. Door de aard van het gebouw kon echter
alleen met lucht geschoten worden. De luchtgeweren van toen waren grotendeels nog
veredelde knikbuksen en een enkele Feinwerkbau zijspanner. Luchtpistolen voor de
wedstrijdsport bestonden nog nauwelijks. Hammerli had een CO2
pistool en Feinwerkbau leverde haar eerste model zijspanpistool. De zaal werd in die tijd
ook nog regelmatig gebruikt voor andere activiteiten, zoals toneel ende zangh ende den
nodigen kaartavonden. Daardoor kwamen de schietavonden op woensdag meer dan eens te
vervallen, dit tot groten ergernis der leden. De behoefte aan een vaste eigen schietbaan
werd daarom steeds groter, ook nog, omdat na elken schietavond alle banen weer moesten
worden afgebroken ende opgeborghen. De eerste leden brachten ook de komst van de eerste
vuurwapenen in den vereeniging, dus de behoefte om ook daarmede te kunnen blijven oefenen
nam toe. Eén van de leden van toen bezat een boerderij en al spoedigh werd den
ongebruikten hooizolder daarvan omgebouwd tot schietaccomodatie.
Jarenlang hebben we zo kunnen
pionieren en werd de naam
't Schermer Eyland meer ende meer een begrip.
In nauwen samenwerking met de helaas al ter ziele gegane Amsterdamsche schietvereeniging
RWS hebben wijzelfe de basis gelegd voor het luchtschieten in Noordholland.
Even dreigde er nog een
probleem toen de boerderij verkocht ging worden ende den nieuwen eigenaar -onbekend met
het phenomeen schietvereeniging- zo zijne bedenkingen had. De liefde sloeg echter
krachtig toe en we prijzen ons nog steeds gelukkig met onzen huisbaas. Gebleven is de
liefde voor het luchtschieten. Wij vinden nog steeds, dat wie niet eerst met lucht heeft
geschoten, nog steeds niet echt heeft geschoten. Het café waar het allemaal begonnen
is, is inmiddels gesloopt ende heeft plaats gemaakt voor woningen.
Sic Transit Gloria
...
|
