![]() |
![]() |
Informatie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Wie in de Verenigde Staten om wat voor reden dan ook achter de
tralies belandt, krijgt in de meeste gevallen te maken met een harde wereld van
vaak uitzichtloze lange straffen en eenzame opsluiting, agressie, vernedering,
discriminatie en slechte leefomstandigheden.
Veel gevangenen verliezen door de jaren heen het contact met de buitenwereld.
Ze krijgen nauwelijks bezoek omdat familie en vrienden te ver weg wonen of omdat
die al lang niets meer met hem te maken willen hebben.
In de dodencellen zitten meer dan 3.000 mensen, hoofdzakelijk mannen, te wachten op een volgende fase in hun proces of op de vaststelling van hun executiedatum. Drieëntwintig uur per dag opgesloten zitten in een cel van 1.80 bij 2.20 m is voor terdoodveroordeelden eerder regel dan uitzondering, vaak zonder daglicht, nauwelijks bezoek of contact met anderen, slechte medische verzorging, vernederende behandeling, slecht eten en doelloosheid; dat is in het kort de situatie waarin de meesten van hen leven. Zij mogen niet werken. Doodstrafprocedures kunnen langer dan twintig jaar duren.
Correspondentie met iemand in de buitenwereld kan daarom van levensbelang worden.
Een teken dat iemand zich om hem/haar bekommert. Een sprankje hoop, licht in de
duisternis, een bemoediging. Toch is schrijven met iemand in een dodencel niet
iets waar je zomaar aan moet beginnen. Inside-Outside bemiddelt voor gevangenen in Amerika, omdat Engels een voor ons toegankelijke taal is. Wij vinden schrijven met gevangenen in dodencellen in andere landen net zo zinvol, alleen ontbreekt het ons aan menskracht en praktische mogelijkheden om ook daarin te bemiddelen. Wij bemiddelen alleen voor gevangenen die ter dood veroordeeld zijn of die een levenslange straf hebben zonder dat ze ooit nog vrij komen. Een levenslange straf beschouwen wij als een uitgestelde doodstraf. De gevangene komt altijd als eerste bij ons met de vraag om een correspondent. Wij zoeken de gevangenen niet op. Mensen die zich bij ons aanmelden om te gaan schrijven moeten de minimumleeftijd van 18 jaar hebben, maar wij wijzen er meteen wel op dat de meeste gevangenen met deze zware straffen wel ouder zijn. Voor hele jonge schrijvers zijn niet altijd gevangen leeftijdgenoten te vinden. Als je schrijft met een terdoodveroordeelde, schrijf je met de mens zoals hij nu is en niet met de mens die hij was op het moment van de misdaad. Doodstraf en levenslang krijg je niet voor een inbraakje. De gevangenen met wie wij schrijven hebben in de meeste gevallen zeer ernstige misdaden gepleegd. Zij zijn daar niet trots op en zij mogen van hun advocaat daar meestal ook niet over praten vanwege het proces. Maar bedenk wel: nette moorden bestaan niet, de ene moord is niet méér acceptabel dan de andere en in alle gevallen zijn er slachtoffers en familieleden die dierbaren missen. Veel gevangenen zijn intussen wel andere mensen geworden, hebben spijt, maar kunnen de daad niet terug draaien. Wij zoeken niet op het internet naar de misdaad. Wij willen de correspondentie een kans geven gelijkwaardig te beginnen zonder vooroordelen van onze kant.
Aan iemand die wil gaan schrijven vragen wij een eenmalige bijdrage van minimaal 10,- Euro. Inside-Outside wil iets meer doen dan alleen adressen uitgeven:
Voor meer informatie kunt u onze folder bestellen. Het bestuur van de stichting Inside-Outside bestaat uit:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Suggesties of problemen met de homepage? |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
© 2014 Inside-Outside |