Mijn Homepage Sander

Onze oudste zoon Sander is overleden op 24 februari 2004 op de leeftijd van 14 jaar.
Vanaf zijn geboorte heeft hij het al moeilijk gehad, wij hebben dat ook altijd gevoeld.
Hij was energiek, open, gevoelig, koppig, wilskrachtig, spontaan, eigenwijs, pienter, nieuwsgierig,
leergierig.....een bijzonder kind.....en nu bij zijn geliefde sterren......een sterrenkind.
Al vanaf jonge leeftijd hield hij zich namelijk bezig met de sterren en planeten, hij wist er ontzettend
veel van.
Sander was naar ons idee te kien voor zijn leeftijd, terwijl hij op het sociaal-emotionele vlak situaties
niet goed kon inschatten en ook meestal niet echt begreep.
Hij miste daardoor echte aansluiting met zijn leeftijdsgenootjes.
De aandacht werd ook vaak op het sociaal- emotionele vlak gericht, waardoor hij zich juist weer
het buitenbeentje ging voelen.
Naar ons idee had hij de aandacht juist op het andere vlak nodig, hij zocht zelf naar uitdagingen
en wij probeerden hem daarin te ondersteunen en te helpen.
Hij had altijd ontzettend veel vragen en hij kon daarmee ontzettend diep gaan.
Sander is diverse malen getest, echter Sander "doorzag" de vragen en vulde ze dan naar eigen
idee in. Hij besefte niet dat die juist nodig waren om hem te helpen...
Sander leek voor de buitenwereld een leuke, open en spontane knul, echter hij liet alleen zien...wat
hijzelf wilde laten zien...
Wij willen niet te diep op zijn verhaal ingaan, omdat Sander veel negatieve ervaringen heeft
opgedaan in de omgang met mensen. Hij is vaak gekwetst wat hij verbloemde door stoer en
aangepast gedrag voor de buitenwereld.
Thuis kon hij redelijk goed zichzelf zijn, je zag precies aan hem hoe zijn dag was geweest. Soms
gooide hij dan gelijk zijn frustraties eruit....soms moest je er echt naar vragen...de andere keer
kwam hij weer opgewekt en vrolijk thuis en kon hij heel de wereld aan.
Sander had ook de kunst om bij velen familieleden, vrienden, kennissen een speciaal plekje te
creëren. Hij discussieerde graag op het "volwassen" niveau.
Ook op onze vakanties liet hij dit weer blijken, vaak maakte hij de contacten met kinderen voor zijn
broer en zusje, waren die contacten gelegd....ging hij zelf verder op pad. Een professor van een
universiteit......vaak echt gestudeerde mensen...dat waren zijn geliefde contacten, daar kon hij echt
van genieten.
Na de lagere school ging hij naar het gymnasium, wat was hij blij en trots...hij had het toch maar
even mooi laten zien dat hij het wel kon! Wij waren natuurlijk ook trots en blij voor hem.
Een scholengemeenschap wilde hij niet.....hij was expliciet voor het gymnasium gegaan.
Het jaar op het gymnasium ging met ups en downs, eerst stortte hij zich nog op het leren, maar al
snel kwam hij weer klem te zitten op het sociaal- emotionele vlak. Dit ging ten kostte van zijn punten.
Hij had er zelf veel vertrouwen in dat hij het wel zou halen, echter op het laatste rapport bleek het
tegenovergestelde.....
Aangezien Sander langer gekleuterd had, kon hij niet blijven zitten....dat ervaarde hij zelf weer als
falen.
Voor de grote vakantie in 2003 hadden we nog geen nieuwe school voor hem gevonden,
brugklassers worden met open armen ontvangen, echter met een wisseling van school werkt dat
wel wat anders.
Bij sommige scholen moest er eerst contact zijn met een psycholoog, prima vonden wij, echter deze
hadden wachtlijsten van een half jaar!
Wij konden hem toch moeilijk een half jaar thuis houden...
Na een fijne vakantie kwamen we in contact met een scholengemeenschap, hier zou Sander mogen
komen, mits hij begeleiding van een maatschappelijk werker zou krijgen.
Dit is inderdaad zo gegaan....hij koos zelf zeer bewust voor deze school, omdat hij daar echt
niemand kende en dus echt een nieuwe start kon maken.
Die nieuwe start heeft hij inderdaad gemaakt, het ging vrij goed, een nieuwe school, eindelijk een
leuke vriendengroep, een goed rapport ( wel gematigd geleerd, anders was hij een stuud, zei hij
zelf) verkering...
Wel klaagde hij hoe langer hoe meer over hoofdpijn....als het druk was kon hij zich moeilijk
concentreren....wij waren samen nog steeds op zoek naar goede hulp voor hem. Hij keek zelf vaak
mee, als we iets vonden en dan gaf hij zelf aan of het klopte of niet.
Sander was bereid om naar een manueel therapeut te gaan, hij had zelf de verwijzing al gehaald
bij de huisarts.......en dan plotseling....een zodanige beslissing...
Op 24 februari j.l. heeft hij namelijk suïcide gepleegd......terwijl hij 14 jaar was....
We hebben nu testen gevonden van hem op internet, waarin wel naar voren kwam hoe kien hij was.
Hij zat momenteel in havo-2, echter met testen kwam hij uit op hoog H.B.O. niveau! Nu had hij ze wel
gemaakt...maar hij wilde niet anders zijn of bijzonder...hij wilde zo ontzettend graag gewoon zijn.
Het leven was zwaar voor hem....en zijn hoofd zat te vol.
Voor ons, zijn vader en moeder en zijn broertje van 12 jaar en zusje van 8 jaar, is het moeilijk om de
draad van het leven weer op te pakken.....
We hadden ons kind graag een gelukkig en gezond leven gegund....we waren op de goede weg
voor hulp.......we blijven met een hoop vragen zitten......het is zijn beslissing geweest....en wij staan
machteloos....want echte antwoorden zullen we nooit meer krijgen..... Sander we weten dat je van
ons hield....en wij houden ontzettend veel van jou....jij blijft altijd bij ons gezin horen!