City of Emmen

"Goedemiddag meneer, bent u hier bekend?
"Als u geen al te moeilijke vraag stelt denk ik dat ik wel enigszins bekend ben, ja"
"Oh, mooi". "Kunt u mij misschien vertellen waar het centrum van Emmen is?"
"Ja, ...hier!"
"Hier...? Is dit alles...?"
"U kunt nog een eindje die kant op, maar dan houdt het wel op".
"Het spijt me voor u, maar ik kan er niet meer van maken"
"Oh, nou in ieder geval bedankt!"

En weg sjokten ze; Emmen het blijft een dorp

Reclamespot

Verdriet en geluk wisselen elkaar af in het leven. Zo ook deze week. Vandaag staat in het teken van vreugde, omdat vanmiddag met veel Duits seremonieel en Löwenbräu, "die ersten Spatenstich" voor Euroterminal II - gelegen op het grensoverschrijdende bedrijventerrein Europark - figuurlijk de grond in is gegaan.

De investering is bedoeld om de bestaande terminal op het Europark uit te breiden. Gezamenlijk met 13 andere Nederlandse partners richtten de Bentheimer Eisenbahn AG in 1993 de firma Euroterminal Coevorden B.V. op voor het overslaan van containers van het spoor naar de weg. Aan de rand van het grensoverschrijdende bedrijventerrein Europark op Nederlandse grond van de gemeente Coevorden ontstond het regionaal overslagcentrum. In 2005 werden via deze terminal ongeveer 25.000 containers overgeslagen; goed voor zo’n 550.000 ton. In 2010 zal de overslag naar schatting 1.000.000 ton bedragen.

In Zuidoost-Drenthe ontstaat aldus op de grens met het Grafschaft Bentheim, de eerste echte trimodale grensoverschrijdende terminal met een oppervlakte van 75.000 m² voor het overladen van containers van spoor naar weg, van spoor naar water en van weg naar weg en vice versa. Vanuit de grensoverschrijdende terminal zullen er treinverbindingen zijn met 23 Europese steden, waaronder Hamburg, Ludwigshafen, Verona, Salzburg, Warschau en Boedapest. De terminal biedt over de weg directe aansluitingen op het internationale snelwegennet en ligt de terminal direct aan de aanwezige industriehaven in Coevorden met verbindingen naar de havens van Rotterdam en Amsterdam. Vier maal per week rijdt er een shuttletrein tussen Rotterdam en Coevorden en vandaar uit naar de Europese economische centra.

Zegt het voort, zegt het voort!

Triest

Voor mij liggen twee, vrijwel kreukvrije visitekaartjes die twee medewerkers van de afdeling Netzplanung van de RWE uit Nordhorn, achtergelaten hebben na de zakelijke bijeenkomst die ik - nog geen zes dagen geleden - met ze gehad heb. De aanblik van de kaartjes maakt mij triest.

Triest omdat ik net vernomen heb dat deze twee medewerkers behoren tot de slachtoffers die er afgelopen vrijdag zijn gevallen met het ongeluk met de magneettrein Transrapid in Lathen. Het blijkt namelijk dat 10 van de 14 medewerkers van de afdeling RWE Netzplanung uit Nordhorn zich onder de 23 dodelijke slachtoffers bevinden.

Visitekaartjes zijn vluchtige voorwerpen, je neemt ze in ontvangst, werpt een korte blijk op de tekst en gaat over tot de orde van de dag. Ze zeggen niets over de persoon zelf. De naam, de functie en de titulatuur volstaan. Niet echter in dit geval.
Al kijkend naar de twee visitekaartjes stel ik vast dat het triest is om te moeten ervaren dat een dodelijk ongeluk kennelijk een gezicht, een ziel kan geven aan een doods voorwerp als een visitekaartje......

"Zout aan de broek"

Een helaas niet weg te schrappen onderdeel van mijn huidige functie is netwerken. Ik zeg helaas omdat het soms oer vervelend is. Schijnheilig amateurtoneel door en voor zakelijke professionals. Ik kan mij leukere dingen voorstellen, maar het is voor de goede zaak zullen we maar zeggen.
Bovenstaande kwalificatie is echter niet van toepassing op het bezoek dat we vrijdag brachten aan de directie van Seaport Groningen, de exploitant van de haven van Delfzijl, de Eemshaven en daarbij behorende bedrijventerreinen. Los van de open en ongedwongen sfeer die bij dit soort activiteiten zeker niet vanzelfsprekend is, was met name de boottocht door de haven en het Duitse deel van de Dollard een leuk verzetje voor de vrijdagmiddag. Met name de wijze waarop die boottocht werd uitgevoerd maakte het zo aantrekkelijk.

We hadden ons al afgevraagd wat er op de ons toegezonden uitnodiging nou precies werd bedoeld met "Zout aan de broek". Nou, dat werd ons al gauw duidelijk na aankomst bij de steiger. We werden uitgenodigd om plaats te nemen in een bootje die je het beste kunt vergelijken met de bootjes die Greenpeace gebruikt indien zij walvisvaarders trachten te beletten om hun bederfelijke werk uit te voeren. Klein, laag en snel zijn die boten, zo ook de onze.
Ik kan u verzekeren dat die combinatie gegarandeert zorgt voor natte broeken, indien op volle zee met bijna 70 km per uur boeggolven van op de Dollard varende zeeschepen worden gepasseerd. Ik voelde me even geen ambtenaar maar aktievoerder op zee. Fantastisch en avontuurlijk was het zeker, mede door het heldere zonnige weer.
Je hebt een natte broek, maar resultaat van dit alles is wel dat Seaport Groningen door dit soort tripjes wel bereikt dat mensen met een goed gevoel weer huiswaarts keren en positiever over Delfzijl denken dan op de heenreis........

Trots....

In een niet zo grijs verleden heeft de Witchcat-familie in een opwelling ooit meegedaan met een studentenuitwisselingsprogramma. Die opwelling leidde ertoe dat wij gedurende 10 maanden met veel plezier een Amerikaans, beter gezegd Portoricaans, meisje van 16 jaar in huis gehad hebben.
De eerste jaren na haar terugkeer naar Amerika is er op ad hoc basis wel contact tussen haar en ons gebleven. Maar zoals dat meestal met dit soort zaken gaat, het contact verzand uiteindelijk toch, adressen verdwijnen in het niets en je verliest elkaar definitief uit het oog.

We waren dan ook erg verrast toen er zeer recent, een “schuchter” berichtje van haar in onze mailbox verscheen met de vraag of dit wellicht het e-mailadres was van de familie Witchcat. En zo ja, of we dat feit dan wel even wilden laten weten zodat zij in een volgende lange e-mail een update van haar leven kon geven.

De beloofde e-mail is nog niet binnen, maar ondertussen hebben we wel haar naam ingetikt in Google met als overweldigende oogst bijna 21.000 zoekresultaten. Hoewel tijdens haar verblijf in Nederland al overduidelijk was dat ze niet tot de domsten dezer aarde behoorde, hebben wij nooit kunnen vermoeden dat haar naam zo vaak in Google voorkomt.
Ze behoort (volgens Google) inmiddels tot één van de 10 meest gezaghebbende wetenschapsjournalisten van Amerika op het terrein van de gezondheidszorg. Ze is vaste publiciste van the NewScientist en the Wall Street Journal. Bladen die in de hele wereld in hoog aanzien staan.

Hoewel wij met plezier terugdenken aan de soms tot diep in de nacht durende gesprekken over de zin en onzin van het leven (in het Nederlands!!) hebben wij niet de minste illusie dat haar verblijf bij ons bepalend is geweest voor haar huidige succes.
Niettemin kunnen wij niet verhelen dat er diep binnenin ons, toch zoiets is als trots....

Haar naam?: Sylvia Westphal-Pagàn

Burka-tochten

Een zich vergalopperende Paus in lederhosen past geheel in het huidige wereldbeeld. Bush en Blair gingen hem al voor dus hij is in "goed" gezelschap. Geen van allen hebben ze echter goed opgelet tijdens de geschiedenisles.

Want de geschiedenis herhaalt zich keer op keer. De Kruistochten zijn weer in aantocht! De attributen mogen dan anders zijn, burka's in plaats van kruisen, maar in essentie komt het steeds op hetzelfde neer: WIE HEEFT DE MACHT !

In feite kun je de motiveringen van de in totaal negen gehouden Kruistochten vrijwel één op één van toepassing verklaren op de huidige wereldwijde confrontatie tussen het christendom en de islam.

Tussen 1096 en 1272 ging het om:
1. Bevrijding van Jeruzalem.
2. De islamitische macht buiten Europa houden
3. De oosterse kerk herenigen met de Rooms-Katholieke Kerk
4. Uitbreiding van de wereldse macht naar het oosten.

Daarnaast moet niet worden vergeten dat de Kruistochten een goede uitlaatklep verschaften voor de interne problematiek van het toenmalige Europa. Voor de kerkelijke macht was het een uitstekende manier om bepaalde elementen, die anders voor ongewenste agressie zouden zorgen binnen Europa, te verplaatsen en in te zetten voor wat men als een goede zaak beschouwde. Soms gingen de nobelen en ridders ook voor puur eigenbelang, om land of geld te krijgen. Dit ook omdat er veel ridders waren die zelf geen land bezaten.
Oké, de kerkelijke macht ten tijde van de Kruistochten was van een andere orde, maar de toenmalige ridders en nobelen hebben slechts hun harnas ingeruild voor stemmig driedelig grijs. Kortom anno Nu verschilt echt niet zoveel van anno Toen.

Vraag mij geen voorspelling te doen wie het over 3 of 4 eeuwen voor het zeggen hebben. Als je uitgaat van het principe dat de geschiedenis zich herhaalt dan zou het christendom wel eens de verliezer kunnen zijn.
Ik vrees echter dat de mensheid de grootte verliezer zal zijn.....

Marantz SA 15 s1 vM

Ik ben als een kind zo blij, dat ik er in geslaagd ben om tegen een schappelijke prijs eigenaar te zijn geworden van deze, door van Medevoort gemodificeerde SACD-speler........
Waar een gratificatie al niet toe kan leiden!
En wat het geluid betreft: open, transparant, breed en gedetailleerd. Super dus!

Digitaal en analoog (Michell Gyro Dec met Rega 250 en Benz Micro mc M2) broederlijk naast elkaar.

28 jaar Luctor et Emergo......